Ο κλάδος της βοοτροφίας στην Ελλάδα εξακολουθεί μέχρι σήμερα να αντιμετωπίζει μια σειρά προβλημάτων με την παραγωγή να είναι σημαντικά περιορισμένη σε σχέση με τις ανάγκες της χώρας και τις εισαγωγές να κατακλύζουν την εγχώρια αγορά.

Ο κλάδος της κρεοπαραγωγού βοοτροφίας στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από μεγάλη ετερογένεια και μπορεί να καλύψει μόλις το 15-25% των αναγκών σε βόειο κρέας. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη από τον Σύνδεσμο Ελληνικής Κτηνοτροφίας (ΣΕΚ) εκτιμάται ότι η Ελλάδα καλύπτει σε ζώα αναπαραγωγής μόλις το 12% της εγχώριας ζήτησης και περίπου το 18% μαζί με τα παχυνόμενα ελληνικής εκτροφής.

Παρά τις αντιξοότητες, οι Έλληνες βοοτρόφοι επενδύουν στην ποιότητα αλλά και σε καινοτόμες πρακτικές. Αναμφισβήτητα, η εφαρμογή ορθών πρακτικών στην εκτροφή των βοοειδών αποτελεί μία από τις βασικές προϋποθέσεις για την βιωσιμότητα του κλάδου δεδομένου ότι η κρεοπαραγωγός βοοτροφία χαρακτηρίζεται από μεγάλο αριθμό μονάδων μικρής δυναμικότητας. Το κόστος πάχυνσης αποτελεί το μεγαλύτερο ποσοστό των λειτουργικών δαπανών για κάθε μονάδα και για τον λόγο αυτό κρίνεται σημαντικός ο σχεδιασμός και η παρακολούθηση της διατροφής σε καθημερινή βάση.

Το σύστημα διατροφής που επιλέγεται από τον κτηνοτρόφο είναι εκείνο που μπορεί αφ’ ενός να αξιοποιηθεί ευκολότερα από κάθε άλλο παράγοντα και αφ’ ετέρου να αποδώσει άμεσα αποτελέσματα.

Η διατροφή όμως, αποτελεί και τον κυριότερο παράγοντα διαμόρφωσης της ποιότητας των ζωικών προϊόντων, γιατί επηρεάζει τη σύστασή τους, όχι μόνο στη βάση των ζωοτροφών που καταναλώνονται (είδος και αναλογία στο σιτηρέσιο), αλλά και μέσω της προέλευσης αυτών, συνδέοντας τα προϊόντα με τον τόπο καταγωγής τους.

H προσδοκώμενη ποιότητα κατά την κατανάλωση αποτελεί κριτήριο αγοράς και είναι ένα ενδογενές ποιοτικό χαρακτηριστικό του βόειου κρέατος, το οποίο με τις κατάλληλες μετρήσεις φαίνεται ότι μπορεί να προβλεφθεί. Η δυσκολία στον ακριβή προσδιορισμό της ποιότητας στην αλυσίδα παραγωγής του μοσχαρίσιου κρέατος έγκειται στο ότι δεν αφορά ένα προϊόν αλλά τρία (το ζώο, το σφάγιο και το τεμάχιο κρέατος), με αποτέλεσμα τα χαρακτηριστικά τα οποία θεωρούνται επιθυμητά να αλλάζουν σε κάθε στάδιό.

Με την ανάπτυξη ενός προτύπου ολικής ποιότητας που βασίζεται και στα τρία στάδια παραγωγής, τοποθετείται στην αγορά ένα ποιοτικότερο και πιστοποιημένο ελληνικό προϊόν το οποία είναι παράλληλα ασφαλέστερο και αυξημένης θρεπτικής αξίας για τον καταναλωτή.